เรื่องของอิดรีส

แหล่งที่มา เพจ GMB Akash /แปล บินติ อัล อิสลาม
​ผมไม่เคยบอกลูกๆ ของผมเลยว่าผมทำงานอะไร ผมไม่ต้องการให้พวกเขาเกิดความรู้สึกอับอายเพราะผม เมื่อครั้งที่ลูกสาวคนเล็กของผมถามผมว่า ผมทำงานอะไร ผมได้แต่ตอบเธอไปอย่างกระอักกระอ่วนว่าผมเป็นคนทำงานแรงงาน 

ก่อนที่ผมจะกลับบ้าน ผมมักจะอาบน้ำในห้องน้ำสาธารณะ เพื่อที่ว่าพวกเขาจะได้ไม่สงสัยว่าผมทำงานอาชีพอะไร ผมอยากส่งลูกสาวของผมทุกคนไปเรียนที่โรงเรียน ได้รับการศึกษา ผมอยากให้พวกเขายืนต่อหน้าผู้คนด้วยความภาคภูมิใจ ผมไม่อยากให้ใครดูถูกพวกเขาเหมือนที่ผู้คนดูถูกผม ผู้คนมักจะดูถูกดูแคลนผมเสมอ ผมจึงลงทุนเงินทุกๆ เศษสตางค์จากการทำงานของผมเพื่อการศึกษาของลูก ผมไม่เคยซื้อเสื้อผ้าใหม่ แต่ใช้จ่ายเงินไปกับหนังสือเรียนให้พวกเขา 

มีเพียง “การเคารพ การให้เกียรติ” เท่านั้นที่ผมอยากให้พวกเขาหามันมาให้ผม อาชีพของผม คือ “คนทำความสะอาด” 

หนึ่งวันก่อนวันสุดท้ายของการจ่ายค่าลงทะเบียนของวิทยาลัยที่ลูกสาวของผมคนหนึ่งเรียนอยู่ ผมไม่สามารถหาเงินมาจ่ายให้เธอได้ วันนั้นผมไม่สามารถทำงานได้เลย ผมได้แต่นั่งอยู่ข้างๆ กองขยะ และพยายามไม่ให้ใครเห็นน้ำตาของผม ผมลุกขึ้นมาทำงานไม่ได้เลย เพื่อนร่วมงานของผมมองดูผม แต่ไม่มีใครเข้ามาคุยกับผม ผมล้มเหลว หัวใจสลาย และไม่รู้ว่าผมจะเผชิญหน้ากับลูกสาวผมอย่างไร เพราะเธอคงจะถามถึงค่าลงทะเบียนเรียน เมื่อผมกลับถึงบ้าน  

ผมเกิดมาเป็นคนยากจน “ไม่มีสิ่งดีๆ ใด ที่จะเกิดกับคนจนๆ ได้” นั่นคือ ความเชื่อของผม หลังจากเลิกงานวันนั้น เพื่อนร่วมงานที่เป็นคนทำความสะอาดทั้งหมดมาหาผม นั่งข้างๆ ผม และถามผมว่า “ผมเห็นว่า พวกเขาเป็นพี่น้องของผมหรือไม่” ก่อนที่ผมจะตอบอะไรออกไป พวกเขาก็ยื่นรายได้จากการทำงานทั้ง 1 วันนั้นของพวกเขาใส่ในมือผม  เมื่อผมปฏิเสธที่จะรับ พวกเขาก็ยืนกรานว่า “พวกเราจะยอมอดวันนี้หากจำเป็น แต่ลูกสาวของพวกเราต้องได้ไปเรียนหนังสือ” ผมพูดอะไรต่อไม่ออก วันนั้นผมไม่ได้อาบน้ำก่อนกลับบ้าน เช่นที่เคยทำ วันนั้นผมกลับไปบ้านในสภาพของคนทำความสะอาด 

ตอนนี้ลูกสาวคนหนึ่งของผมกำลังจะเรียนจบมหาวิทยาลัยแล้ว และลูกสาวอีกสามคนไม่ยอมให้ผมกลับไปทำงานอีก คนหนึ่งทำงานพาร์ทไทม์ ส่วนอีกสามคนก็หารายได้ด้วยการรับสอนพิเศษ  แต่บ่อยครั้งที่ลูกสาวของผมจะพาผมไปที่สถานที่ทำงานเก่าของผม และเอาอาหารไปเลี้ยงเพื่อนร่วมงานผม พวกเขามักจะหัวเราะและถามเธอว่าทำไมต้องเลี้ยงอาหารพวกเขาอยู่บ่อยๆ และลูกสาวของผมตอบว่า

“เพราะคุณลุงทุกคนยอมอดอาหารเพื่อหนูในวันนั้น เพื่อที่จะให้หนูได้เป็นหนูในวันนี้ ได้โปรดขอพรดุอาอฺให้หนูมีความสามารถที่จะเลี้ยงอาหารทุกๆ คน ในทุกๆ วันด้วยนะคะ” 

ทุกวันนี้ผมไม่รู้สึกว่าผมเป็นคนยากจนอีกต่อไป 

🍃🍃”ใครก็ตามที่มีลูกเช่นนี้ เขาจะยากจนได้อย่างไร”🍃🍃

▪เรื่องราวของอิดรีส▪ รูปจากเพจ 

Advertisements